Odrobina wiosny

Jesień łzę wyciska.

Taka późna, przedzimowa.

Osmagana wiatrem,

podszyta podmuchem zimy.

Jesień ma okna zapłakane.

Rzewnie szlocha i łka.

Smutno spływa kropla.

Łzy okien osuszy wiatr.

Drzewa zgięte do ziemi

targane zimnym oddechem.

Krzywo kołyszą rozchlapane kałuże.

Jesień łzę w oku ma.

No właśnie ciemno, zimno i wiatr wieje. Zatęskniłam już za ciepełkiem, słoneczkiem, a przecież jeszcze na dobre zima się nie zaczęła. I właśnie z tej tęsknoty zrobiłam wiosenną bransoletkę.

Żółte jak słońce kryształki i zielone koraliki pomogą doczekać wiosny.
Zrobiłam też chustecznik z różami.

Niech sobie ta jesień panuje, później zima, a ja będę czekać na wiosnę.
Pozdrawiam!