Zimowy bal

Przy trakcie piotrkowskim na zimowym balu

tańczą płatki śniegu, a potem spadają.

Kładą się cichutko na dachach kamienic.

Znów śniegiem się bieli miasto szarych ulic.

W parkach stoją drzewa z soplami w koronie.

Latarnie w białych czapach.

Okna oszronione.

W zamarzniętym stawie

jak w lustrzanej tafli

migają iskiereczki, okruchy promieni.

Słońce zimowymi barwami się mieni.

Puch biały przykrył

wille i fabryki.

Jak dzwonki dzwonią

z lodu naszyjniki.

Pod gwiazdzistym niebem

na zimowym balu

tańczą płatki śniegu,

a potem spadają.

Wszyscy już chyba tęsknimy za wiosną, a ja taki zimowy wierszyk napisałam. No tak tęsknimy, ale jeszcze są bale karnawałowe i ostatki. Ilustracją do tego wiersza jest naszyjnik dla Królowej Śniegu.

  http://szuflada-szuflada.blogspot.com/2017/02/wyzwanie-luty.html

Zastanawiałam się, jaki tym razem zrobić naszyjnik i postanowiłam wykorzystać aplikację.

Koralikami Tocho 11/0 białymi i niebieskimi obszywałam tak jak kaboszon. Na początku nieśmiało i powolutku, ale w czasie obszywania już wiedziałam, jak bedzie wyglądać całość. Obszyłam kryształki rivioli. Połączyłam wszystkie elementy i... można iść na zimowy bal.

I trochę detali.

Czuję od niego chłód, wręcz mróz, taki, jak był jeszcze na początku lutego.
Teraz mogę juz spokojnie czekać na wiosnę,a moje projekty będą wiosenne.
Pozdrwaiam!